Prilikom tretmana, pripreme proizvodnje vode za piće ili prečišćavanje otpadnih voda, sedimentacija je prvi tehnološki proces koji se primenjuje. U vodama prirodnog porekla, izvorištima. Sedimenti su obično pesak, glina, blato i proizvodi raspadanja organskih materija. Industrijske otpadne vode, u zavisnosti od vrste industrije, sadrže sedimente koji su rastvoreni u vodi ili čvrste suspendovane materije organskog i neorganskog porekla. Sedimentacijom se mogu izdvojiti čestice velićine preko 10-4 mm u proseku u toku 2 sata. Manje čestice, suspendovane u vodi, koje čine vodu mutnom ne mogu se odvojiti prirodnom sedimentacijom već se moraju primeniti metode taloženja.
Metoda taloženja sastoji se u dodavanju u neočišćenu vodu dovoljnu količinu hemijskog sredstva koje će da objedini sitne čestice u veće flokule, koje će se same staložiti, smanjiti mutonoću vode. Uspešnost taloženja zavisi od karakteristika sredstva za taloženje i tehnologije procesa.
Do skora, sredstva za taloženje su bili aluminijum sulfat, Al2 (SO4)3.nH2O, fero sufat, FeSO4.nH2O i feri hlorid, FeCl3.nH2O. U novije vreme pojavio se PAC, polialuminijum hlorid, neorganski polimer, Aln(OH)m Cl3m-n pri čemu je n10am od 2 do 5. Polimerna čestica PAC-a ima visok zeta potencijala, shodno tome efikasnije i brže uklanja suspendovane čestice u odnosu na Aluminijum-sulfat. Linija doziranja je značajno pojednostavljena.
POLIALUMINIJUM HLORID
Komparativne prednosti PAC-a u odnosu na Aluminijum-sulfat (Alum) su:
• manji maseni utrošak, i do 3 puta u odnosu na Alum
• jednostavnija manipulacija u odnosu na Alum
• može se koristiti veći raspon pH vrednosti u odnosu na Alum
• neuporedivo manja količina taloga, otpada, nakon tretmana u odnosu na Alum
• nema potreba za koišćenjem akril-amidnih flokulanata
• koncentracija rezidualnog, opasnog aluminijuma je znatno manja u odnosu na Alum
• veće smanjenje mutnoće vode u odnosu na Alum
• brže taloženje organskih i neorganskih nečistoća u odnosu na Alum
|
